Ο Σαράντος Παναγιώτης Γιουρούκος, μέσα από τους ατραπούς της εξιλέωσης, ξεδιπλώνει τον χαρισματικό, ποιητικό του χαρακτήρα. Μια κραυγή αγωνίας για όλα, (όπως οφείλει να είναι ο κάθε ποιητής) και ο Σαράντος, το κάνει με τον καλύτερο αριστοτεχνικό τρόπο. Πειθαρχημένος εκεί που χρειάζεται, ρομαντικός όπου επιλέγει, ονειροπόλος όταν ταξιδεύει, και σκληρός με τον εαυτό του, ως οφείλει σαν ποιητής.
Ο Σαράντος απεδείχθη χαρισματικός, γιατί απέδειξε ότι μπορεί να είναι άριστος τεχνίτης των τεχνών της ποιήσεως. Μπορεί όταν θέλει ό,τι έχει να πει, να το πει με άριστη τέχνη σε όποια στιχουργική, ή μετρική μορφή επιθυμεί, όπως ακριβώς έκαναν πολλοί μεγάλοι Έλληνες ποιητές, δηλαδή το να διαχειρίζεται την όποια έμπνευση με τέχνη και φυσικά, πρωτίστως με ηθικούς κανόνες που τον καθιστά, έναν αδαμάντινο χαρακτήρα.
«Οι ατραποί της εξιλέωσης», είναι για τον ποιητή Σαράντο, ό,τι υποχρεούται να φωνάξει ο κάθε άνθρωπος και πρωτίστως, ο κάθε ποιητής, με αγωνία για ν’ αλλάξει τα δεδομένα για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς ενοχές, χωρίς θλίψη και θάνατο και τις περισσότερες φορές, υπαρξιακό θάνατο. Η ζωή και ο θάνατος γι’ αυτόν, βρίσκονται στην ίδια ατραπό χωρίς να τον φοβίζει κανένα από τα δύο, αντίθετα, μέσα από την ποίησή του προσδιορίζει ότι ήδη, τα έζησε και τα δύο, και ήδη τα προσπέρασε, ελεύθερος πλέον να επιλέξει μιαν άλλην ατραπό.
Νέος άνθρωπος ο Σαράντος, νέος ποιητής, αλλά ήδη τα δείγματα γραφής του προσδιορίζουν έναν ποιητή, που είμαι σίγουρος ότι έχει να προσφέρει τα μέγιστα στην λογοτεχνία, τις τέχνες και τα γράμματα.
Το έργο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: Τα έντεχνα – Περί αγάπης και έρωτα – Αναζητήσεις – Η εξιλέωση
Κυριάκος Κυτούδης:
Διδάκτωρ ποίησης της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης & του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού «Έλξευσις». Υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2019 – 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου